باید به زندگی ادامه بدهیم. شب ها و روز های دراز و ملال انگیزی درپیش داریم. باید با صبر و حوصله رنج ها و سختی هایی را که سرنوشت برای ما می فرستد تحمل کنیم. باید برای دیگران کار کنیم و دمی استراحت نکنیم، و وقتی عمرمان سر رسید ، بی سرو صدا بمیریم. وآنجا زیر خاک خواهیم گفت که چه رنجی کشیدیم! چه گریه ها کردیم! خواهیم گفت که زندگی ما تلخ بود و خدا به ما رحم خواهد کرد.و من و تو،دایی، دایی عزیزم، به زندگی خواهیم رسید که درخشان خواهد بود، خوب و زیبا خواهد بود.

دایی وانیا | آنتوان چخوف